به نام یکتای بی همتا

پس ازاین که پول کاغذی ( اعتباری) به وجود آمد ،اعتبار آن به سکه های طلای موجود در بانک بود و بانک ها ی مرکزی در هر کشور، موظف بودند به اندازه ی مبلغ مجموع اسکناس های در دست مردم ، سکه های طلا به عنوان پشتوانه ی پول کاغذی داشته باشند. در آن هنگام ، چاپ پول جدید به میزان سکه های جدید(یا شمش های طلای هم ارز آن) صورت می گرفت و دولت ها نمی توانستند به چاپ اسکناس بدون پشتوانه اقدام کنند. تا این که با گسترش کدامایی ( اقتصاد ) وافزایش میزان دادوستد در بازارها ، نیاز به پول بیشتر برای پاسخگویی به حجم بالای دادوستد به شدت احساس شد و وابسته کردن چاپ پول جدید به طلای جدید مانعی بزرگ برای بهبود کدامایی بود و به ناچار این وابستگی نتوانست ادامه یابد که در نهایت این وابستگی گسسته شد. پس از آن ، برای چاپ پول جدید هیچ مانعی وجود نداشت و پول بدون پشتوانه طلا مورد پذیرش مردم قرار گرفت و پول کاغذی که پیش از این اعتبارش را از ذخایر طلای بانک مرکزی می گرفت ،اعتبارش به حمایت دولت و سیاست های دولت وابسته گردید . پس از این دولت ها با سیاست هایی که در پیش می گرفتند پول کاغذی را به میزان دلخواه خود چاپ می کردند و به همین دلیل دولت هایی که درک درستی از پول نداشتند (و ندارند )، با چاپ پول بیشتر و افزایش حجم نقدینگی در جامعه ، باعث به وجود آمدن ابرتورم  می گشتند (می گردند). برای نمونه دولت زیمبابوه در سال 2009 میلادی تورم سالانه بیش از 231 میلیون درصدی  داشته است .  گفتنی است که در سال 1980 میلادی یک دلار زیمبابوه با حدود یک و نیم دلار آمریکا برابربوده است که در سال 2009 با سیاست های نابخردانه ی دولت زیمبابوه پول ملی آن کشور از اعتبار افتاد و تعلیق شد .نمونه ی دیگر ، کشور ونزوئلا می باشد که با سیاست های عوام فریبانه و سوسیالیستی ،  تورم بیش از 150 درصدی را  در سال 2015 میلادی تجربه کرد . از سوی دیگردولت هایی هستند که با اندیشه درست ، بانک مرکزی را از سیاست های دولت جدا کرده اند و سیاست های چاپ پول وکنترل حجم نقدینگی را به کارشناسان زبده و مستقل این بانک سپرده اند که نتیجه ی آن تورم سالانه  نزدیک به صفر بوده است و رونق و رفاه را برای مردمان خود به ارمغان آورده است مانند  آلمان و ژاپن و بسیاری از کشورهای دیگر.